Në vitin 1300H, tefdilijt[1] e Barejlit, Bedejunit, Senbhalit dhe Rampurit u mblodhën dhe lajmëruan një debat kundër Imam Ahmed Ridha Khan. Ata zgjodhën Mewlana Muhammed Hasan Senbhali, autorin e Tensik el-Tatam fi Mesned el-Imam dhe persona tjerë si debatues. Ato ditë, Imam Ahmed Ridha Khan ishte nën trajtimin e një mjekut të ri i cili i përshkroi atij ilaçe të një lloji dhe më vonë do t’i përshkruante një purgativ më vonë. Me ndihmën e doktorit, ranë dakord që debati të mbahej një ditë para se t’i jepej purgativi. Kështu që, për shkak të kësaj, Imam Ahmed Ridha të refuzoj të merr pjesë në debat shkaku i ligështisë, ose, doktori do të këshilloj gjithsesi kundër kësaj (pjesëmarrjes). Por, Imam Ahmed Raza e pranoi sfidën. Doktori me ashpërsi e këshilloi kundër kësaj, por Imami u përgjigj:
“Unë jam i gatshëm të vdes gjatë debatit dhe nuk dëshiroj të jetoj nëse refuzoj të marrë pjesë.”[2]
Edhe në këtë gjendje, ai i dërgoi 30 pyetje Mewlana Muhammed Hasan Senbhalit i cili tregoi sinqeritet të vërtetë duke pranuar që çdokush me kredo (akide) prej Tefdili nuk mund t’i përgjigjej këtyre pyetjeve. Ai hipi në mjetin e tij të udhëtimit dhe u kthye në shtëpi. Detaje të këtij incidenti mund të shihen në Fet’h Khajber [1300].
Mewlana Zaferuddin Bihari shkruan në lidhje me Mewlana Senbhalin:
“Pas kësaj ai shkroi një margjinalie për veprën Sherh ‘akaid të titulluar Nedhm el-Faraid në të cilën ai përkrahi Ehli Sunnetin we’l Xhematin.[3]
—–
[1] Tefdilijeh – ata që i konsiderojnë tre halifët e parë si të udhëzuar, por konsiderojnë Aliun (r.a.) superior ndaj tyre.
[2] Hajat-i-A’la Hazret, 1:13, Mewlana Zaferuddin Bihari
[3] Ibid.